باران پاییزی

باران پاییزی ببار، ببار شاید کمی از غم هایم را بشویی و با خود ببری

ببار که من هم با اشک هایم همراهیت خواهم کرد

ببار که عاشق قدم زدن زیر بارانم بدونه چتر ...

ببار باران تا کسی اشک هایم را نبیند تا که نپرسد چرا چشمانت مثل باران است

چون جوابی برایشان ندارم آخر چه بگویم که هر چه بگویم برمیگردد به یک نفر

آن کس که رفت و برای همیشه آسمان چشمانم را ابری کرد ...

آن یک نفر مثل خورشید بود برایم، ستاره شب هایم بود برایم

نیازی پر از شور و حال بود یرایم ...

اما چه فایده که او رفت و فقط به فکر خودش بود ...

ببار باران که با باریدنت هزاران را خوش میکنی

اما اشک های من کی را میتواند خوش کند ... ؟

ببار باران که آخر تو بند میایی اما اشک های من ادامه دارد ...

 حال من بی تو

نمیدانی ... نمیدانی چگونه روز و شب هایم را بی تو میگذرانم

نمیدانی از وقتی که رفتی خانه دلم به چه غم کده ای تبدیل شده

تمام حرف هایم تلخ، با قلبی شکسته، با حرف های ناگفته که روی هم جمع شده

حال بغض گلویم را گرفته میخواهم آن را بشکنم شاید کمی آرام بگیرد دلم

از کجا شروعیش کنم که هر کلمه از کلمه دیگر دردناک تر است برایم

بگذار از شب ها شروع کنم ...

چه شب هایی که من از فکر و خیالت به سپیده ی صبح سلام کردم

چشم هایم را روی هم که میگذاشتم تو را رو به رویم میدیدم و حرف و حرف و حرف ...

اما وقتی چشمانم را باز میکردم به جز سیاهی هیچ جیز دگری نبود که نبود

فقط من بودم و سیاهی شب و با چشمانی خیس از اشک

به خود می گفتم آیا او هم به فکر من هست مرا کمی دوست دارد ... ؟

هر  شب از شب فبل سختتر برایم میگذشت ...

شب هایم اینگونه میگذشت روزهایم بدتر از این ها ...

رفتن بی بهونه

چرا آخه رفتی / بی بهونه رفتی

تو منو تنهام گذاشتی / دلمو شکستی

تو میدونستی / دنیای من تو هستی

رفتی و من موندم / با دلی که شکستی

از وقتی که رفتی / چی مونده از من

به جز یه دل، یه دل پره از غم

حالا که نیستی تو در کنارم

من موندم تنها، خیلی بی قرارم

بازم نشستی تو در کنارم  

توی خاطراتم که تلخه واسم

دارم میخونم واسه دل تنگم

واسه عشق رفته از آغوش گرمم

میشینم منم تک و تنها

شاید بیای پیش دل تنهام 

   چه فایده 

میدونم هر چی بنویسم  فایده ای نداره

میدونم هر چی بخونم به گوش تو راهی نداره

نگاه خستمو ببین، دل شکستمو ببین

اما میدونم واسه تو هیچ فرقی نداره

اما میدونم واسه تو هیچ فرقی نداره

رفتی و ندیدی که چطور کم آوردم

تموم وجودم پر از عشق تو بود

رفتی و بی تو نفس کم آوردم

رفتی و بی تو نفس کم آوردم

من به تو هیچ بدی نکردم

قلبمو به دست تو دادم

اما بدترین ضربه رو خوردم

اما بدترین ضربه رو خوردم  

    فقط تویی

اونی که منو اسیر خودش کرده تویی

قلبم و برده و پس نمیده تویی

چه فرقی میکنه باشی یا نباشی

عزیز این دل تنهام فقط تویی

تویی، تو ...

دلی دارم مال تو

میخونم فقط به عشق تو

مینویسم کلمه به کلمه

واسه چشمای ناز تو

ببین دلم بی تو تنهاست

دوست و شریک درد و غم هاست

ببین دلم چه بیچاره است

با اینکه پاره پاره است

ولی باز تورو میخواد

مثل تو بی وفا نیست

مثل تو بی وفا نیست

    باز تکرار شب یلدا بی تو 

باز زمستان برایم آغاز  شد، شبی به بلندی شب یلدا باز برایم بی تو تکرار شد

زمستانم بی تو خیلی سردتر است، تمام شبهایم مثل شب یلدا طولانی تر است

 شب یلدا شب دور هم جمع شدن است، هندوانه و انار و فال حافظ ...

اما من گوشه اتاقم با عکست و غم هایم هم نشینم ...

امشب یک دقیقه بیشتر از شبهای فبل دلتنگت میشوم شاید به زبان کم باشد

ولی همین یک دقیقه برایم سخت تر از آن چیزی که فکرش را میکنی میگذرد

آری بالاخره میگذرد این سال هاست که دارد میگذرد و من از تو دورتر میشوم

آنقدر که یک روز میرسد که همین یک دقیقه هر ثانیه اش یک سال مشود

میدانم که نمیدانی این چند یلدا است که بی تو میگذرانم، من به تو میگویم

یادت هست به چه اسمی صدایت میکردم ... ؟ چند حرف دارد ... ؟

آری به تعداد حرف های اسمت است که این هم گذشت ...

باز میخواهم یک زمستان دیگر پشت سر بگذارم کاش بودی کنارم ...    

   غمت شده یارم

از روزی که رفتی این شده کارم

اشک چشمام شده یارم

از روزی که رفتی تنها و سرگردونم

اون چشمای زیبات همیشه هست به یادم

کجا برم به کی بگم که تنها تو بودی یارم

تو الان نیستی و غمت شده یارم

تو الان نیستی و غمت شده یارم

بگو چی واست کم گذاشتم که منو تنها گذاشی

چرا رفتی و منو با خاطراتت جا گداشتی

نگفتی میمیرم من بی تو تنها

نگفتی من چکار کنم با این درد و غم ها

چرا منو تنها گذاشتی، چرا ...

 چرا رفتی و منو با خاطراتت جا گداشتی، چرا ...   

      دل زمستانی من

زمستان است، هوا خشک و سرد است اما سردتر از آن دل من است

دلی که دیگر فقط اسمش دل است و هیچ شباهتی به دل ندارد

از زمانی که رفته ای بارها برایت نامه نوشتم اما خبری از تو نشد

داستان عشقم هم انگار دیگر سرد شده است که خبری از تو نشد

واژه هایم خسته از تکرار  تو، کم شدم از وسعت نگاه تو

کاش بودنت در کنارم رویا نبود، داستان من، داستان غم نبود

غمی که روز و شبم را یکی کرده، فکری به جز فکر تو برایم نمانده

کاش این رویا تمام میشد، غم می رفت و تو به جایش می آمدی

کجایی که دل من بی تو خرابه ای بیش نیست ...

خوابم من، رویای من، کاش بودی در کنار من ...
 

      نمیدانم چرا رفتی

 نمیدانم ...

نمیدانم که چرا تنهایم گذاشتی آخر تو برایم یک باید بودی

بایدی که آخرش خوش میشد اما نمیدنم تو چرا با دل من خوش نبودی

بودی و میدیدی که چطور عاشقت بودم اما نمیدانم که چرا دست روی دلم گذاشتی

من و دل عاشقم را رد کردی، چشمانت را به رویم بستی و از روی دلم گذر کردی

هنوز که هنوزه جای پایت بر دل مانده چنان زخم است که هیچ درمانی برایش نیست

به جای اینکه روز به روز  بهتر شود اما نمیدنم انگار بهتر شدنی در کار نیست ...

نمیدانم شاید با گفتن هر نمیدانم فقط خودم را گول میزنم ، شاید بدانم ...

شاید بدانم که چرا رهایم کردی که چرا مثل یک تکه کاغذ مچاله ام کردی

من برای تو تکیه گاه محکمی بودم اما با یک نه گفتن تو ... بدجور فور ریختم

از آن زمانی که گوشم آن نه را شنید هر چه توان داشتم به کار گرفته ام

اما نمیتونم خود را جمع کنم انگار دنیا برایم به آخر رسیده است

آری به آخر رسیده است چون تو دنیای من بودی که توام رفتی

بی تو هر لحظه ام تاریک و سرد است، پر از آه و درد است ...  

        دلم شکست     

می دونم که دلت واسه من جایی نداره

می دونم که عشقم واست رنگ و رویی نداره

می دونم که دل تو از یه تیکه سنگه

از عشق و محبت خالی و خیلی سرده

ولی باز ببین من به پات نشستم

با اینکه می دونم نمیشی واسه دلم

چکار کنم من که نمیری بیرون از دلم

چکار کنم من که نمیری بیرون از دلم

می دونم بودن یا نبودنم واست فرقی نداره

پا گذاشتن رو دلمو شکوندنش واست کاری نداره

شکستن دلم خیالی نیست بخدا !

اما تیکه های شکسته ی دلم پاتو زخمی میکنه

اما تیکه های شکسته ی دلم پاتو زخمی میکنه

شکستن دلم خیالی نیست بخدا ... 

لمس کن کلماتی ر اکه برایت می نویسم ...

خدایا یه چیزی میگم ناراحت نشو ، دنیات ته نامردیه.

(دلگیرم)

ایـن روزهــا....
دروغ گفتــــن را خــــــوب یـاد گرفتــــــــــه ام
حــال مـ ــن خــــــــوب است
خــوبِ خــوب
فقـط زیــــاد تا قسمتــی هــــوای دلــ ــم طوفــــانی
همــراه با غبـــارهـای خستگـــــــــــــی ست
و فکـر مـی کنـــم
ایـن روزهـــا...
خــدا هـم از حـــرف هـای تکـــ ــراری مــ ــن خستـــه است
چـه حــس مشتـرکـــی داریــم مــ ــن و خـــدا
او...
از حــرف هـای تکـــ ـــراری مــن خستـــه است
و مـــن...
از تکـــ ــرار غـــــم انگیــز روزهــــایم...

و رویای ما به حقیقت پیوست ، قلبهای ما به هم پیوست و زندگی آغاز شد…
به تو رسیدم در اوج آسمان عشق ، این بود قصه ی من و تو و سرنوشت….
تو آمدی و دنیا مال من شد ، همه ی انتظار و دلتنگی ها و غصه ها تمام شد
تو آمدی و عشق آمد و پیوند ما در کتاب عشق ثبت شد….
باور نداشتم مال من شده ای ، لحظه ای به خودم آمدم و دیدم همه زندگی ام شده ای
عشق معجزه نیست ، حقیقتیست در قلب ها که پنهان است
به پاکی عشق ، به لطافت با تو بودن و ما با هم آمده ایم که به همه ثابت کنیم معنای عشق واقعی را….
تو همانی که من میخواستم ، مثل تو کسی در دنیا نیست برایم ، مثل تو هیچگاه نیامد و نمی آید و نخواهد آمد ، تو اولین و آخرینی برایم….
و با عشق پرواز میکنیم ، میرویم به جایی که تنها آرامش باشد در بینمان، تا در یک سکوت عاشقانه و در اوج آرامش بدون هیچ غمی در آغوشت آرام بگیرم !
اینبار سکوت زیباست، چون درونش یک عالمه حرفهاست ، حرفهایی در دلهای من و تو ، که هم تو میدانی راز دلم را و هم من میدانم راز درونت را…
و من ثابت کردم عشق هست ، تو همیشه هستی ، و روزی میرسد که ثابت خواهم کرد از عشقت خواهم مرد….
و من و تو همسفران عشقیم تا ابد ، این احساسم همیشه در قلبت بماند….

این مطلب از سایت  دفتر عشق کپی شده

سلام به همگی ،دوستان یه چت روم ساده برای وب گذاشتم

امیدوارم استفاده کنید و لذت ببرید ،بالای صفحه وبلاگ میتونید ببینیدش.

دوست دار شما جواد پناهی

طناب دار جلو چشام

یه چهار پایه چوبی کهنه میرقصه زیر پاهام

رفیقام قاطی دشمنام،

نمیشه تشخیص دادشون از هم

مثل ضربه هایی که زده بودم

نا منظم و پشت سر هم

میاد جلو یه نفر با یه پارچه رو سر

یه ادم ترسو که داره فکرای زیادی توی سر

نگاهش قفل تو چشام

خالی میشه زیر پاهام

یکم سر و صدا

تــــــــــــــــــــمــــــــــــــــــــــــــام

سلام دوستان

نویسنده میخام برای وبلاگ

اگه کسی میتونه بهم کمک کنه تو نظرات

بهم بگه ،ممنون

از اعماق رویاهایم ،فریادهایم را سکوت میکنم
تا در حقیقت بمیرد این جسد متحرک
 میان اینهمه دروغ های واقعی
زیر آوارهای باران مانده ام با چتر آهنی
 میشوید خوبی هایم ،را نمیبرد پلیدیهایم را ،
بس که سنگین شده ام سیل ها هم طرفم نمی آیند
بی تو من اینم نه کمتر نه بیشتر

ترشحات خوبی هایت
به سنگین ترین نقطه قلبم رسیده است
سبک تر شده ام حالا،مثل پروانه
استشهاد سلولهای بدنم گواهی میدهد
به بیکران شدن روحم در انزوای جسمت
من در ترانه های تو غرق شده ام
جنگ دست و پایم بی فایده است
وقتی روحم را از چنگم در اورده ای
من با تو زنده ام یا مرده ؟